SPOTLIGHT: Low Season สุขสันต์วันโสด เปิดโหมดเยียวยาหัวใจ ออกเดินทางเพื่อให้พบ ‘ใครสักคน’
.
ในแง่เศรษฐศาสตร์ Low Season คือช่วงเวลาที่ไม่ค่อยมีคนออกเดินทางไปเที่ยวที่ไหน
.
ในแง่เศรษฐศาสตร์ Low Season คือช่วงเวลาเงียบเหงาของการท่องเที่ยว หลายๆ สถานที่ที่เคยมีคนพลุกพล่าน มีสภาพเหมือนเมืองร้างที่เงียบสงบ แน่นอนว่าไม่ใช่ช่วงที่ดีนักในแง่เศรษฐศาสตร์และการประกอบธุรกิจ
.
แต่เพราะความปลอดผู้คนนี่แหละ ทำให้ Low Season กลายเป็นช่วงที่เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับคน ‘พังๆ’ ที่จะออกเดินทางไปในดินแดนที่เงียบสงบ ไม่ต้องเต็มไปด้วยฝูงชน ขอแค่ไม่กี่คนที่เข้าใจ และมีธรรมชาติแสนสวยงามคอยโอบกอดหัวใจที่แหลกสลาย เหมือนเหล่าคนพังในภาพยนตร์เรื่อง Low Season สุขสันต์วันโสด ก็พอ
.
Low Season ว่าด้วยเรื่องของ หลิน (พลอยไพลิน ตั้งประภาพร) สาวโสดหมาดๆ ที่ออกเดินทางขึ้นเหนือเพื่อเยียวยาหัวใจ หลังถูกแฟนทิ้ง เพราะเธอดันมีความสามารถพิเศษในการมองเห็น ‘ผี’ แต่ความสามารถที่ทำให้อกหัก ก็นำพาให้เธอมาเจอกับ พุธ (มาริโอ้ เมาเร่อ) นักเขียนบทช้ำรักที่ดันต้องเขียนบทหนังผี ที่ทำให้โลกของ 2 คนพังๆ ได้ขยับเข้าใกล้กันขึ้นมา
.
อย่างแรกที่ Low Season ทำหน้าที่ตามคอนเซปต์การเป็นภาพยนตร์ท่องเที่ยวได้ดีมากคือ การเลือกโลเคชัน (ที่ทีมงานเลือกไปถ่ายทำตอนช่วง Low Season จริงๆ) ประกอบกับการถ่ายภาพ บรรยากาศ การเลือกใช้เพลงประกอบ ที่ช่วยขับเน้นให้สถานที่อย่างกิ่วแม่ปาน, ดอยไม่มีชื่อ, นาขั้นบันได, โฮมสเตย์ ฯลฯ ที่นำเสนอความงดงามของธรรมชาติในสถานที่นั้นๆ ออกมาได้อย่างโรแมนติก จนเราเชื่อได้ว่า จะช่วยเยียวยาหัวใจได้จริงๆ ถ้าเรามีโอกาสพาตัวเองไปอยู่ตรงนั้น
.
อย่างที่สอง ในฐานะภาพยนตร์คอเมดี้ ก็ต้องยกความดีความชอบให้กับมาริโอ้และพลอยไพลิน ที่เคมีเข้ากันได้ดีมากๆ พลอยไพลินสามารถผสมผสาน ‘ตัวตน’ ที่นำเสนอในฐานะเจ้าของเพจ ‘พลอยเรียนจบแล้วทำอะไรต่อ?’ กับคาแรกเตอร์สาวช้ำรักของหลินได้ตลก น่ารัก น่าเห็นใจ ชนิดที่ถ้าไม่บอกไว้ก่อน เราไม่มีรู้เลยว่านี่คือผลงานการแสดงครั้งแรกในชีวิตของเธอ
.
และ Low Season ก็เป็นอีกหนึ่งผลงานที่ยืนยันว่า มาริโอ้ได้เติบโตขึ้นจาก ‘โต้ง’ เด็กหนุ่มหน้าใสในรักแห่งสยาม มาเป็น ‘พระเอกสายกวน’ ที่มีเซนส์ จังหวะตลกที่น่ารัก น่าเอ็นดูอันดับต้นๆ ของประเทศไทยได้แล้วจริงๆ
.
อีกกลุ่มหนึ่งที่ช่วยเสริมบรรยากาศ Low Season ให้มีสีสันขึ้นมาได้เป็นอย่างดีคือ แก๊งคนพังคาแรกเตอร์จัดร่วมโฮมสเตย์อย่าง โอม (อัครินทร์ อัครนิธิเมธรัฐ), อ้อม (ศรีพรรณ ชื่นชมบูรณ์), นุ่น (ศกลรัตน์ วรอุไร) และ วิทยา (ณฉัตร จันทพันธ์) อีกหนึ่งกลุ่มเพอร์เฟกต์เอ็กตราแคสต์ ที่สามารถเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้แทบทุกครั้ง โดยเฉพาะบทจอมขโมยซีนของ กะเร (นาคร ศิลาชัย) ที่ปรากฏตัวไม่บ่อย แต่ฮาร้อยเปอร์เซ็นต์
.
ซึ่งการแสดงที่โดดเด่นและน่าจดจำของแก๊งนักแสดงสมทบทั้งหลาย เลยกลายเป็นอีกหนึ่งความน่าเสียดายที่รู้สึกได้ระหว่างชม Low Season เพราะทั้งหมดล้วนมีชีวิตชีวา มีสตอรีที่น่าจะพูดถึงปมปัญหา ความหลัง และเรื่องราวที่แต่ละคนพบเจอ ได้มากกว่าเป็นบทตัวรองที่สร้างเสียงหัวเราะอย่างเดียวเท่านั้น
.
จากความโดดเด่นที่กล่าวมาทั้งหมด ทำให้เราพอจะพูดได้ว่า Low Season เป็นภาพยนตร์ที่ขับเคลื่อนด้วยความทรงพลังของปัจจัยโดยรอบ ทั้งการถ่ายภาพ ความสวยงามของสถานที่ และเคมีของนักแสดงทั้งหมด มากกว่าขับเคลื่อนด้วย ‘เนื้อเรื่อง’ หรือตัวบท
.
เพราะถ้าเจาะลึกที่รายละเอียดจริงๆ เราจะเห็นถึงความไม่สมเหตุสมผลในการตัดสินใจของตัวละครอยู่ตลอดการเดินทาง หลายครั้งที่ชวนให้เราสงสัยว่า ตัวละครจะไปสถานที่แห่งนี้ หรือตัดสินใจแบบนี้เพื่ออะไร
.
แต่เมื่อเป็นการกระทำที่ออกจากนักแสดงทั้งหมด ก็พอจะทำให้เราปิดตาข้างหนึ่ง แล้วทำใจให้เชื่อได้ว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เมื่อคนพังมาอยู่ด้วยกัน
.
และนำไปสู่เมสเสจสำคัญที่เรารู้สึกว่า Low Season บอกกับเราอยู่ตลอดระยะเวลา 2 ชั่วโมงของภาพยนตร์ คือ
.
การอกหักหรือความล้มเหลวไม่ใช่สิ่งน่ารังเกียจ ในช่วงชีวิตหนึ่ง ‘ความพัง’ เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต้องพบเจอ เราทุกคนมีสิทธิ์ที่จะร้องไห้เมื่อเสียใจ ทำตัวบ้าๆ เมื่อจิตใจแตกสลาย แต่สุดท้ายเราจะค้นพบสถานที่บางแห่ง เหตุการณ์บางอย่าง คนบางคน ฯลฯ ที่จะกอบกู้และเยียวยาหัวใจที่แหลกสลายให้กลับมาเข้มแข็งได้อีกครั้ง
.
ขึ้นอยู่กับว่า เราจะ ‘กล้า’ พาตัวเองออกไปค้นหาและท้าทายกับเรื่องราวใหม่ๆ ที่อยู่นอกเหนือจากพื้นที่ปลอดภัยหรือไม่เท่านั้นเอง
.
สามารถรับชมตัวอย่างภาพยนตร์ได้ที่
https://www.youtube.com/watch?v=XNIHIZt4_6M
.
ภาพ: LowSeason สุขสันต์วันโสด / Facebook
.
#PopSpotlight #WhatCultureMeans #TheStandardPop #TheStandardCo
Search